W nocy z 1 na 2 sierpnia 1943 roku Leonówka, w której mieszkało około 300 Polaków i kilka rodzin ukraińskich, została otoczona przez 100-osobowy oddział UPA przybyły od strony wsi Żelanka. Upowcy wrzucali do izb granaty, wchodzili do domów i mordowali ich mieszkańców. Do uciekających strzelano; wszystkie zabudowania zostały podpalone. Szacuje się, że zabito około 150 osób. Około godziny 2 w nocy oddział ukraiński opuścił spaloną miejscowość.
2 lub 3 sierpnia 1943 roku grupa upowców na koniach zatrzymała przejeżdżących przez Leonówkę polskich uchodźców ze wsiKudranka. Polakom odebrano przewożone mienie, doprowadzono do pobliskiego lasu i tam wymordowano. Zginęły 42 osoby.
Źródło: Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa 2000, s. 715
kolonia
LEONÓWKA
gromada Leonówka, gmina Tuczyn, powiat Równe, woj. wołyńskie
parafia Tuczyn
Opracowywane w okolicy:
Tuczyn, Niespodzianka III, Ryświanka, Marjanówka, Pustomyty,
A B C D E-F G H I J K L-Ł M N O P R S-Ś T U W Z-Ż
Leonówka (niektórzy zapamiętali: NEONÓWKA) leżała na płaskim nisko położonym terenie. W południowej części Leonówki, wzdłuż głównej drogi przepływała mała i dosyć zabagniona rzeczka Zabara (przez miejscowych zwana Brudy), która była dopływem również niewielkiej rzeczki Zamczysko wpadającej do Horynia. Rzeczka ta była nieco oddalona od drogi, gdyż pomiędzy nią i drogą znajdowały się zabudowania z obejściami. W połowie wioski przecinała ją w poprzek droga z Tuczyna w kierunku na Niespodziankę i Kurdiankę. Przy tej drodze idącej na Tuczyn (na południe od rzeczki) , oraz drodze odchodzącej w bok na Amelin było kilkanaście zabudowań należących do Leonówki, które nazywano kolonią. Prawdopodobnie ta część Leonówki powstała już w XX w., część nawet po I WŚ, bo na wcześniejszych mapach nie jest uwidoczniona. Na północ i wschód od Leonówki w odległości ok. 6 km zaczynały się zwarte kompleksy leśne. Na zachód od Leonówki był dosyć duży Wierchowiecki Bór, ale były to raczej tereny bardziej bagienne niż leśne. Ziemie uprawne w Leonówce były słabej klasy i uprawy typu pszenica były prawie nie stosowane. Uprawiano głównie żyto, proso, jęczmień, owies, rzepak, len i ziemniaki. Czas założenia Leonówki nie jest znany, wiadomo, że istniała już przed 1820 rokiem. W końcowym okresie I wojny światowej i zamieszania rewolucyjnego w Rosji, jak również w okresie wojny polsko-sowieckiej przez Leonówkę przetaczały się hordy wygłodniałych bolszewików, mienszewików i innych band które rekwirowały wszelką żywność. Dlatego mieszkańcy musieli chować wszystko co nadawało się do jedzenia w różnych przemyślnych schowkach. Ich zabudowania były drobiazgowo przeszukiwane, dlatego często żywność chowano w polu. Zarekwirowanie posiadanej żywności groziło śmiercią głodową dla rodziny.
Zabudowa Leonówki była dosyć zwarta i ciągnęła się po obu stronach głównej drogi (typowa wieś ulicówka). Było również kilka domów rozsianych wśród pól w pewnym oddaleniu od głównych zabudowań. Również kilkanaście domów należących do Leonówki było położonych na południe od rzeczki Zabara kierunku na Amelin. Wszystkie domy i zabudowania oprócz jednego były drewniane i kryte strzechą. W okresie międzywojennym wybudowano murowaną szkołę krytą blachą, w której znajdowały się dwie klasy lekcyjne i mieszkanie dla małżeństwa nauczycieli. Szkoła leżała przy głównej drodze na zachód od drogi Tuczyn – Niespodzianka. Przed wojną i w czasie okupacji radzieckiej nauczycielami było małżeństwo Zofia i Tomasz Sigda, a w roku szkolnym 42/43 małżeństwo Janina i Zbigniew Rolle. Według Status Animarum Parafii Tuczyn z 1863 roku były dwie Leonówki, Wielka i Mała, i leżały obok siebie. W Wielkiej Leonówce w 1863 roku mieszkało 17 rodzin i było to 108 osób. W Małej Leonówce mieszkało 4 rodziny i było to 22 osoby. Obie Leonówki musiały być połączone w pewnym momencie, bo w XX w. występuje już jedna Leonówka. 1921 roku Leonówka liczyła 62 zagrody i 373 mieszkańców, w tym 329 Polaków, 28 Ukraińców i 16 Niemców (wg. danych GUS z 1921r.). W 1943 roku było to już 69 zagród i ponad 500 mieszkańców, głównie Polaków. Ukraińców było 5 rodzin. Na kolonii Wierchowiecki Bór mieszkały 3 rodziny niemieckie, które wyjechały na wiosnę 1940r. do Niemiec.
Nie było w Leonówce kościoła, czy choćby kaplicy, a mieszkańcy chodzili do Tuczyna do swojego kościoła parafialnego pod wezwaniem Świętej Trójcy i Świętego Michała Archanioła (obecnie mury kościoła są w ruinie). W 1937r. został postawiony w Leonówce i poświęcony przydrożny krzyż.
W 1938r. lub na początku 1939r. (raczej chyba w 1938) z inicjatywy kierownika szkoły Tomasza Sigdy, sołtysa (IN) Misiewicza, Wiktora Urbanowicza i (IN) Bagińskiego został powołany Komitet Budowy Domu Ludowego w Leonówce. Ustalono że ci co mają las ofiarują po jednym dębie lub sośnie, zaś ci co nie mają lasu w czynie społecznym potną je na deski. Jedni i drudzy z podjętego zobowiązania wywiązali się. Zebrany materiał pocięty na deski ułożyli na łące koło szkoły, a raczej naprzeciwko niej gdzie Dom Ludowy miał powstać. W czasie szkolnych ferii do Leonówki przyjechała grupa studentów z Łucka, która w czynie społecznym wykonała fundament pod budowę Domu Ludowego. Na uroczystość wmurowania kamienia węgielnego został zaproszony gen. Kazimierz Sosnkowski, który był dowódcą Głównego Inspektoratu Sił Zbrojnych na Kresy Wschodnie. W swoim wystąpieniu mówił o zagrożeniu Polski ze strony Niemiec. Domu Ludowego w Leonówce nie zdołano jednak postawić, gdyż wybuchła wojna i całkowicie przekreśliła te plany.
WYKAZ GOSPODARSTW, stan w około 1939 r. Lista zaczyna się od mieszkańców mieszkających od strony Żalanki i idzie w kierunku zachodnim, gdyż tak szła numeracja domów.
1.
BAGIŃSKI
Jan, żona Teresa +1943 - w zaawansowanej ciąży i ich sześcioro dzieci +1943 w tym Władysława, Ukraińcy zakłuli w stogu siana w którym się schowali. Uratowało się rodzeństwo nocujące w kryjówce w polu: Halina i Władysław.
2.
PIOTROWSKI
Władysław +2.02.1942 (atak astmy), żona Marcelina z d. Bagińska, dzieci: Stanisława 1925, Mirosława 1930, Zofia 1932, Władysława 1934, Romualda 1936, Stefan 1938, Waldemar 1940.
3.
BAGIŃSKI
Stanisław, żona Janina, 6 dzieci
4.
DOMALEWSKI
IN., rodzina.
5.
BABISZKIEWICZ
Antoni, żona IN., 5 dzieci
6.
POLIKOWSKI
Adam 1897 - s. Tomasza i Anieli z d. Bagińska, żona IN. (Maria Kamińska?), 2 dzieci
7.
BAGIŃSKI
Antoni, żona Anna, syn IN.
8.
RESZCZYŃSKI
Antoni 1899, żona IN., 5 dzieci, m.in.: Anatol, Janina 1928, Ryszard.
9.
PIOTROWSKI
Stanisław, żona Marynia, 4 dzieci.
10.
FILICZKOWSKI
Kalasanty - s. Szymona i Marianny z d. Urbanowicz Fliliczkowska (wdowa po Kazimierzu, bracie Szymona), żona (śl.1919) Maria z d. Słowińska - c. Józefa i Heleny z d. Bogucka, dzieci: Piotr 1920-1943, Genowefa 1922, Bronisława 1924, Helena 1928, Władysława 1929, Stanisława 1930, Bogdan 1932, Józef 1932-1939 (zmarł). Po wojnie na Opolszczyźnie. Genowefa i Bronisława były na robotach przymusowych w Niemczech. Szymon miał brata Aleksandra (ż.Paulina Zarzycka, śl.1881, synowie: Hieronim, Feliks).
11.
BAGIŃSKI
Antoni + brat + siostra (prawdopodobnie pan Piotrowski pomylił ich z tymi poniższymi Urbanowiczami)
12.
URBANOWICZ
Helena 1865 z d. Reszczyńska z Urszulina - c. Piotra i Franciszki z d. Jasińska, wdowa po Józefie 1858 - s. Stanisława i Apolonii z d. Sewruk, synowie (kawalerowie): Grzegorz 1894-1943 i Antoni 1899, córka? IN - nie wiadomo czy z nimi mieszkała.
13.
BRONOWICKI
Jan, żona Konstancja, 5 dzieci.
14.
ŁUKOMSKI
Jan 3.02.1897-22.06.1980 - s. Dionizego i Ewy z d. Bagińska, żona Bronisława 23.04.1904-1992 z d. Bagińska - c. Anicentego i Anieli z d. Bagińska, dzieci: Piotr 16.12.1928, Zygmunt 18.08.1932-11.05.1992, Magdalena 10.06.1934, Czesław 23.11.1935, Roman 3.02.1944-8.05.2003. Po wojnie w Sulechowie, woj. lubuskie. Rodzeństwo Jana to Aleksander 1901.
15.
URBANOWICZ
Michał - s. Józefa i Eufrozyny z d. Żarczyńska, żona (śl.1912) Weronika z d. Kopij, dzieci: Roman +1939 (poległ), Władysław, Antoni, Maria (Wąsowska, w Sobówce), Zofia, Bogdan 1924, Halina 1926, Mirosława 1929.
16.
URBANOWICZ
Kajetan 1892, żona Zofia 1902 z d. Królikiewicz, dzieci: Leon 1926, Janina 1928, Wincenty 1930, Maria 1932, Romualda 1933, Zygmunt 1935, Stefan 1937, Jan 1942.
17.
ROMANOWSKI
Bronisław, żona IN., 1 dziecko.
18.
BAGIŃSKI
Aleksander, żona Antonina, córka IN.
19.
BAGIŃSKA
Wiktoria z rodziną.
20.
BAGIŃSKA
Anastazja 1900 z d. Królikiewicz - c. Antoniego i Michaliny, wdowa, syn Anastazy. Leonarda Łukomska była macochą Anastazji.
21.
ŁOŚ
Felicjan, kawaler. Wynajmował pomieszczenie od Anastazji Bagińskiej, gdzie prowadził sklep. Po wojnie zamieszkał w Połczynie Zdroju, gdzie zmarł w 1954r. na zawał.
22.
DOMALEWSKA
Gertruda z d. Urbanowicz, wdowa (śl.1897) po Stanisławie 1868 - s. Marcina i Doroty z d. Cekalewicz/Cykalewicz, synowie: Felicjan, Józef, Adam i córka Placyda +1995.
DOMALEWSKI
Felicjan - s. Stanisława i Gertrudy, żona Genowefa z d. Łoś, dzieci: syn Bolesław. Po wojnie w Starkowie koło Kłodzka i w Polanicy Zdrój.
23.
SIGDA
Tomasz, żona Zofia. 1 syn. Mieszkali w szkole do 1942r. potem w roku 1942/1943 nauczycielami było małżeństwo Janina i Zbigniew Role, którzy tu mieszkali.
24.
BAGIŃSKI
Władysław, żona IN., 5 dzieci.
25.
KOWNACKI
Antoni, żona IN. (może Stanisława z d. Prokopowicz - siostra poniższych Prokopowiczów), 4 dzieci IN.
26.
URBANOWICZ
Wiktor 1900, żona Janina 1910 z d. Łoś, dzieci: Bożena 1934, Czesław, Irena, Krystyna.
27.
URBANOWICZ
Andrzej, żona IN., 3 dzieci. Był on jakimś powinowatym rodziny Wiktora.
28.
BAGIŃSKI
IN., mieszkali "za szkołą" czyli gdzieś na zachód od niej.
29.
BIELIŃSKI
IN. mieszkali koło Bagińskich
30.
BIELIŃSKI
IN., mieszkali "za szkołą"
31.
MISIEWICZ
Antoni, żona IN., dzieci: Wiktoria 1928 (zamieszkała w Magnuszowicach), Mieczysław (ż.Zofia Urbanowicz - c. Michała, zamieszkali w Magnuszowicach) i Maria 1935. Mieszkali "za szkołą".
32.
MISIEWICZ
Gracjan - s. Feliksa 1868 (s.Józefa i Domiceli z d. Kownacka) i Michaliny z d. Sawicka (c.Hipolita i Julii z Tresteńca), żona Stanisława 1910 z d. Boczkowska - c. Józefa i Pelagii z d. Chołodecka z Kudranki, dzieci tu ur.: Jadwiga, Irena, Alfreda, Wiesława. Mieszkali w Leonówce ("za szkołą") do czasu napaści Ukraińców i spaleniu wioski. Później rodzina została wywieziona do Niemiec na roboty przymusowe. Po wojnie Słowino k/Sławna woj. koszalińskie.
33.
URBANOWICZ
Piotr - s. Karola 1876 i Anny z d. Łukomska, żona Aniela z d. Zarzycka, dzieci: Danuta [...] (pozostałe urodziły się poza Wołyniem). W 1943 po napaści bandy ukraińskiej i spaleniu Leonówki, Piotr z Anielą i Danutą zostali wywiezieni do Niemiec na przymusowe roboty. W Niemczech urodził się syn Ignacy. Zarówno Danusia jak i Ignacy zmarły w Niemczech. Małżeństwo w 1945 roku osiedliło się w Jenkowicach, powiat Oleśnica. Piotr miał 4 braci: Bolesława, Bronisława, Eliasza (po wojnie w Kanadzie w Hamilton) oraz Ezehela i siostrę przyrodnią Jadwigę. Dziadek Piotra - Eliasz (ż.Julia Sewruk) miał dwóch braci: Józefa i Kajetana.
34.
URBANOWICZ
Stefan (jeżeli s.Kajetana to żona Józefa Kotowska, a jeżeli s.Józefa to żona Jadwiga Bagińska), wdowiec, dzieci: Czesław, Anastazja, Apolonia, Mieczysław.
35.
ŁOŚ
IN., wdowa, syn Czesław (zob.niżej), córka IN.
ŁOŚ
Czesław, żona Petronela, córka Danuta. Po wojnie w Starkowie i Polanicy Zdroju, w 1958 r. wyjechali do USA.
Kolonia (kilka domów na południe od rzeczki Zabary w kierunku na Tuczyn)
36.
KURIATA
IN.
37.
ŁOŚ
może: Antoni 1905-26.08.1944 (poległ w rejonie Góry Kalwarii) - s. Fabiana, żona Zofia z d. Gnitecka, dzieci: Bogusław, Archibald, Danuta.
38.
BAGIŃSKI
? Stanisław s. - Kazimierza i Urszuli z d. Bronowicka, żona (śl.1886) Scholastyka z d. Urbanowicz, syn Hieronim 1900-1901. (mieszkali w Leonówce, ale nie wiadomo w którym domu)
39.
BAGIŃSKI
IN.
Ok. dziesięciu rodzin mieszkających na obrzeżach wioski, w tym:
40.
PROKOPOWICZ
dzieci Aleksandra 1893-1931 (s.Władysława i Honoraty z d. Urbanowicz) i Dionizy 1900-1932 z d. Urbanowicz - c. Seweryna i Anieli z d. Kuczyńska: Bronisława 20.08.1920, Stanisław 1923, Kazimierz 22.08.1928. Mieli gospodarstwo na obrzeżach 1 km od Żalanki. Dzieci je przejęły w 1941r. bo było wydzierżawione po śmierci rodziców.
41.
PROKOPOWICZ
Zygmunt 1903-1946 - s. Władysława 1861 (s.Tomasza i Joanny z d. Kopij) i Honoraty 1868 z d. Urbanowicz, żona IN z d. Urbanowicz - c. Seweryna, dzieci: Regina 1929-1946 i Mieczysław 1943. Rodzeństwo Zygmunta to: Piotr 1886, Stefan 1887, Józefa 1891, Aleksander, Władysława 1901, Paulina (po m. Bitner).
42.
PAŚNIEWSKA
IN., żona Anna 1908, 4 dzieci, w tym Eugeniusz 1928-1943.
43.
KOŚCIELNY
IN.
44.
BEDNAREK
IN.
Nie wiadomo gdzie mieszkali w Leonówce.
45.
KAMIŃSKI
Jan, żona IN., dzieci IN.
46.
ŁÓJ
Franciszek, żona Jolanta z d. Bagińska, syn Jan 1933. Franciszek zabrany był na roboty do Niemiec, po wojnie: w Starkowie k/ Polanicy, a Jolanta z synem w Kłodzku.
47.
RUDNICKI
IN., przynajmniej jeden syn Grzegorz +1943. Mogli nie mieszkać w Leonówce.
48.
ŚWIERCZYŃSKI
Marian 1932-1943 - sierota (nie wiadomo z kim mieszkał, zginął podczas napadu Ukraińców).
49.
URBANOWICZ
Ferdynand, żona Wiktoria z d. Majewska, synowie: Franciszek i Michał.
URBANOWICZ
Michał 28.09.1895 (*Sieniawa), żona Zofia z d.? - c. Jana i Marii, dzieci; Ludwik, Janina, Helena 1928, Zdzisław 13.11.1930.
50.
URBANOWICZ
Gracjan, żona Maria z rodziną, dzieci: Władysława, Halina. Siostra Gracjana - Wiktoria (po m.Likiewicz), mieszkała z rodziną w Białym Brzegu.
51.
URBANOWICZ
Benigna z d. Misiewicz, wdowa (śl.1896) po Kazimierzu - s. Eliasza i Julii z d. Sewruk.
52.
URBANOWICZ
Eljasz - (Wiktor Urbanowicz był jego stryjecznym bratem - umieszczony w pamiętniku Anieli - żony Seweryna).
53.
URBANOWICZ
Wiktoria 1902 - c. Hipolita, synowie: Witold 1928 i Franciszek 1929. Wiktoria miała dzieci z Kazimierzem Wabiszczewiczem, który wyjechał w 1929r. do Argentyny, gdzie po jakimś czasie słuch po nim zaginął. Nie mieli ślubu. Nie wiadomo u kogo mieszkali. Ich potomkowie mieszkają koło Gryfina.
54.
ŚNIECHOWSKI
Antoni - s. Fabiana i Wiktorii z d. Przełucka (w Śnieżkowie), żona (śl.1911) Waleria 1888 z d. Polikowska (z poz. 59), dzieci: Władysław 1919.
55.
MISIEWICZ
Mikołaj 1900 - s. Łukasza i Ludwiki z d. Bagińska, sołtys wsi Leonówka, żona (śl.1925) Anna 1905 z d. Królikiewicz (zapewne c.Antoniego i Leonardy z d. Łukomska), dzieci: Witold, Romualda, Ludwika 1931, Danuta 1939, Zygmunt 1928-1943.
56.
KRAUZE
Roman 1908-1944 - s. Karola i Cezaryny z d. Misiewicz, żona Wincentyna 1914-1980 z d. Urbanowicz, dzieci: Janusz 1935, Halina 1936, Genowefa 1938-1944, Lila 1940, Zofia 1943-1944. Po napaści banderowców i spaleniu Leonówki zostali wywiezieni do Niemiec. W lagrach w Kauschitz zmarł Roman i jego dwie córki: Genowefa i Zofia. Po wojnie w Opolu.
57.
ORZECHOWSKI
Tomasz 1.01.1899-29.09.1971 - s. Feliksa i Michaliny z d. Chumicka, żona Anna 1.11.1902-26.07.1998 z d. Reszczyńska - c. Fulgentego i Urszuli z d. Tuczńska z Urszulina, dzieci: Stanisława 11.1928 (Żygadło), Irena 14.03.1934 (Stupnicka), Danuta 28.03.1935 (Michalska). Rodzina wywieziona na przymusowe roboty do Chemnitz. Po wojnie w Sieciejowie i Żarach woj. lubuskie. Tomasz miał brata o imieniu Zechil 1902-1903 (żył tylko pół roku). Rodzeństwo Feliksa (s.Józefa 1826-1900 i Anieli z d. Kownacka) to: Bazyli, Feliksa, Honorata i Weronika.
58.
ORZECHOWSKI
Felicjan 1899 - s. Bazylego i Petroneli z d. Reszczyńska, żona Elżbieta 1908 z d. Majewska - c. Stanisława i Teofili z d. Bagińska, dzieci: Maria 1929, Hanna 1932. Po wojnie w powiecie tureckim gm. Dobra.
59.
POLIKOWSKA
Aniela z d. Bagińska, wdowa po Tomaszu +1934 - s. Józefa i Marii z d. Łoś, dzieci: Zygmunt 1876, Stanisława 1881 (śl.1901, m.Franciszek Łoś - s. Adama i Emilii z d. Urbanowicz), Waleria 1888 (Śniechowska, w poz. 62), Adam (w poz. 6), Cezara, Karolina.
60.
ZELISKO
Antoni 1905 - s. Adolfa i Kornelii z d. Wąsowska, żona Maria 1916 z d. Bagińska, dzieci: Zygmunt 1938, Józef 1939. Babcia Zofia 1880 Bagińska z d. Orzechowska. W 1943 wywiezieni na roboty przymusowe do Chemnitz. W 1945 osiedlili się w powiecie nowosolskim. Rodzeństwo Antoniego mieszkało w Sobówce.
61.
MAJEWSKI
IN.
Uzupełnienia mile widziane. Objaśnienie: rok w barwie: niebieskiej - śmierć z rąk bandytów ukraińskich (w tym tzw. "upa").
Osoby zainteresowane miejscowością / udostępniające informacje:
FORMULARZ zgłoszenia rodziny i uzupełnienia danych
L.p.
Informacje
1.
Halina Frejusz
[luty 2005] dot. Krauze, Urbanowicz, Misiewicz, [listopad 2007] uzup. poz. 56.
halina_frejusz(a)poczta.onet.pl
2.
Stanisław Marciniak
[2005] dot. Królikiewicz, Urbanowicz, [sierpień 2008] obszerny wstęp oraz mapka
stanmarc(a)sympatico.ca
3.
Piotr
[2005] dot. Reszczyński
pr78(a)interia.pl
4.
Leonard Urbanowicz
[kwiecień 2006] poz. 1-53. z opracowania Stanisława Marciniaka, po wojnie zamieszkałego w Kanadzie, a potomka Kajetana Urbanowicza.
(autor zmarł)
5.
Lilianna Dziwik
[lipiec 2006] uzup. poz. 33.
lilianna(a)nrs.pl
6.
Grzegorz Polikowski
[wrzesień 2006] poz. 59
g.polik(a)wp.pl
7.
Andrzej Domalewski
[grudzień 2006] poz. 22 - korekta położenia miejscowości.
ad_7(a)tlen.pl
8.
Robert Mrozek
[wrzesień 2007] - uzup. poz. 32.
mkrobek(a)gmail.com
9.
Magdalena Cwajna
[sierpień 2008] uzup. poz. 22. Jestem córką Aldony - najmłodszej córki Józefa i Haliny. Szukam informacji o rodzinie Adama Domalewskiego.
Madii(a)poczta.onet.pl
10.
Stanisława Jurgiel
[luty 2009] uzup. poz. 14.
stasia115(a)poczta.pl
11.
Roman Zelisko
[luty 2009] poz. 60 na podst. relacji Jana Zelisko. Uwaga do strony: błędna nazwa miejscowości Neonówka.
roman-ns(a)o2.pl
12.
Halina Duczkowska
[marzec 2011] uzup. poz. 49.
reklama(a)duczkowska.pl
13.
Renata Zapalska
[lipiec 2011] poz. 57. z pamiętnika Anny Orzechowskiej.
renata.zapa(a)yahoo.ca
14.
Krzysztof Kołwzan
[marzec 2012] poz. 54, uzup. poz. 59.
kolwzan(a)o2.pl
15.
Aleksandra Wrzos
[lipiec 2013] poz. 55.
alexandra1(a)op.pl
16.
Adam Łój
[lipiec 2013] uzup. poz. 46.
adamloj(a)tlen.pl
17.
Bartłomiej Filipek
[listopad 2014] korekta i uzup. poz. 10.
jfarmer1(a)wp.pl
18.
Wanda Kmieć
[październik 2015] uzup. poz. 32. [styczeń 2016] uzup. poz. 55.
wsawicka140(a)interia.pl
19.
Karolina Kuc
[listopad 2015] poz. 58.
karolina.kuc26(a)gmail.com
W pierwszych dniach sierpnia 1943 roku 100 osobowa banda upowców napadła na wieś i wymordowała prawie wszystkich mieszkańców około 150 osób i spaliła całą wieś, oraz koczujących obok wsi mieszkańców Kudranki.
Informacje źródłowe: Relacje Reszczyńskiego Jana, Bagińskiego Jana, Cybulska Genowefa, Reszczyńskiego Wacława Zbiory p. Siemaszków. Relacja Bagiński Franciszek Zbiory Józefa Marciniaka w Warszawie. Powiat Kostopol (cz. 4), Na Rubieży 1995 nr 2 (12)
*Babiszkiewicz Antoni (nr.5) podczas pobytu na robotach w Helbingsdorf koło Freibergu za to że narzekał na ciągły głód został zamknięty w pustym baraku. Po kilku dniach, gdy rodzina uprosiła Niemców aby go wypuścić, znaleziono go w połowie zjedzonego przez szczury.
Materiał gromadzony od lutego 2005 r. Data powstania strony: kwiecień 2006 r., ostatnia edycja: styczeń 2016 r.
podstrona jest częścią
www.wolyn.ovh.org
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz