Powiat rówieński

Powiat rówieński zajmował środkowo-wschodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z powiatami dubieńskim i łuckim, od północy z powiatem kostopolskim, od wschodu wzdłuż granicy z ZSRR, zaś od południa graniczył z powiatem zdołbunowskim.

Powierzchnia powiatu wynosiła 2.898 km², a ludność 252,8 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała stosunkowo duży wskaźnik gęstości zamieszkania, bo 87 osób na 1 km².

Powiat w większości zamieszkiwała ludność ukraińska licząca 160,6 tys. osób (63,5%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli tam Polacy w liczbie 37,0 tys. osób. Reszta to głównie Żydzi oraz Niemcy i Czesi.

Na terenie powiatu usytuowane były 2 miasta (Równe, Korzec), 9 gmin wiejskich, 308 gromad wiejskich (sołectw). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie powiatu rówieńskiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły ogółem około 1.000 osób. Według naszej oceny, stanowi to niewiele ponad 10% ogólnej liczby wymordowanych Polaków w powiecie rówieńskim, którą ocenia się na 7.400 osób.

Dane geograficzne i demograficzne wg spisu z 1931 r.
Źródło: Józef Turowski, Władysław Siemaszko
"Zbrodnie nacjonalistów ukraińskich dokonane na ludności polskiej na Wołyniu w latach 1939-1945"