Województwo wołyńskie

Województwo wołyńskie w granicach II Rzeczypospolitej było jednym z sześciu województw pasa wschodniego zwanego potocznie "Kresami wschodnimi". Graniczyło ono od zachodu z województwem lubelskim, na północy z województwem poleskim, wschodnią jego granicę stanowiła granica państwowa z ZSRR (Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich), na południu zaś leżało województwo tarnopolskie.

Powierzchnia województwa wynosiła 35.754 km² z ludnością liczącą 2.085,6 tys. osób (według spisu z 1931 r.), dając średni wskaźnik zamieszkania 58 osób na 1 km² (średnia krajowa - 83 osoby na 1 km²). Tereny województwa w większości zamieszkiwała ludność ukraińska w liczbie 1.418,3 tys. (68,0%); w miastach 40,6 tys., na wsi 1.377,7 tys.). Drugą narodowością pod względem liczebności byli tam Polacy w liczbie 346,6 tys. (16,6%); w miastach 69,5 tys., na wsi 277,1 tys. Reszta to Żydzi (9,9%) i inne niewielkie grupy narodowościowe.

Na terenie województwa było 11 powiatów, 22 miasta, 103 gminy wiejskie oraz 2.743 gromady wiejskie (sołectwa). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie województwa wołyńskiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły co najmniej 30.000 osób. Według naszych ocen, stanowi to zaledwie około 45% ogólnej liczby Polaków wymordowanych na Wołyniu. Liczbę tę ocenia się na 60-70 tys. osób.

Dane geograficzne i demograficzne wg spisu z 1931 r.
Źródło: Józef Turowski, Władysław Siemaszko
"Zbrodnie nacjonalistów ukraińskich dokonane na ludności polskiej na Wołyniu w latach 1939-1945"