27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej - Fenomen polskiego podziemia

W 1942 r. na Wołyniu rozpoczynają się antypolskie akcje nacjonalistów ukraińskich. Od stycznia 1943 r. akcje te przybierają na sile. Eksterminacja ludności polskiej stopniowo obejmuje wszystkie powiaty Wołynia.
4 stycznia 1944 r. wojska sowieckie przekraczają granicę polsko-sowiecką w rejonie Rokitna.
15 stycznia 1944 roku komendant Okręgu AK Wołyń płk Kazimierz Bąbiński „Luboń” wydaje inspek-torom rejonowym rozkaz mobilizacji oddziałów konspiracyjnych AK i skierowanie ich do rejonu kon-centracji w zachodniej części Wołynia. Rozpoczyna się plan „Burza”.



Powstają dwa zgrupowania pułkowe: kowelskie (na południe od Kowla) „Gromada” i włodzimierskie (na północ od Włodzimierza) „Osnowa”. Zmobilizowane oddziały narażone są na ataki ze strony jed-nostek wojsk niemieckich i ze strony oddziałów UPA.
GROMADA
Dowódca: mjr Jan Szatowski „Kowal".
3074 ludzi, 56 oficerów, 314 podoficerów, 2704 szeregowych
Bataliony: 1/50 pp „Sokoła”, 11/50 pp .Jastrzębia”, III/50 pp „Trzaska”, 1/43 pp „Korda”, 11/43 pp „Siwego”
oraz I szwadron 20 pułku ułanów nadwiślańskich „Hińczy”.
OSNOWA
Dowódca: kpt. Kazimierz Rzaniak „Garda”.
1946 ludzi, 31 oficerów, 229 podoficerów, 1686 szeregowych
Bataliony: 1/23 pp „Bogorii” (a od 8.4.1944 „Zająca”, 11/23 pp „Lecha”, 1/24 pp „Łuna”, samodzielna kompania „Sokoła II” (szkieletowy III/23 pp) oraz 19 pułk ułanów, Jarosława”.
W skład 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK wchodzi: 6,5 tysiąca ludzi -
9 batalionów, 2 szwadrony, jedna samodzielna kompania, oddziały specjalne i logistyczne obejmują-ce łączność, saperów, rozpoznanie, służbę zdrowia (dwa szpitale), służby kwatermistrzowskie.
Od stycznia do marca 1944 r., w ramach działań o poszerzenie bazy operacyjnej, oddziały zgrupo-wań „Gromada” i „Osnowa” przeprowadzają 16 większych akcji bojowych przeciw zgrupowaniom UPA.
18 marca 1944 r. wojska 47 i 70 armii sowieckiej blokują Kowel.
20-24 marca 1944 r. uderzenie na Turzysk opanowanie miejscowości i stacji kolejowej Turopin oraz mostu kolejowego na Turii między Turopinem i Owadnem.
2 kwietnia 1944 r. od boju pod Sztumem i Zamłyniem rozpoczynają się walki dywizji z regularnymi jednostkami niemieckimi.
W masywie lasów mosurskich, ziemlickich i stęzarzyckich, bez żadnego wsparcia ze strony regularnej armii sowieckiej, dywizja prowadzi w dniach 13-19 kwietnia ciężkie walki obronne w okrążeniu.
18 kwietnia 1944 r. w rejonie chutoru Dobry Kraj ginie ppłk Jan Wojciech Kiwerski „Oliwa” - dowódca 27 WDP AK.
W dniach 20-22 kwietnia 1944 r. dywizja przebija się z okrążenia wychodząc na północ do lasów poło-żonych nad górną Prypecią. W rejonie okrążenia pozostawia cały tabor, ciężki sprzęt oraz szpital z rannymi. W operacji kowelskiej dywizja ponosi duże straty: ginie 349 żołnierzy, 160 odnosi rany, 170 dostaje się do niewoli, około 1600 uległa rozproszeniu.
Po stoczeniu boju obronnego pod Sokołem i Holadynem dywizja w nocy z 25 na 26 kwietnia 1944 r. rozpoczyna marsz w kierunku wschodnim i 28 kwietnia zajmuje kompleks w Lasach Szackich.
Od połowy maja zacieśnia się pierścień niemiecki wokół Lasów Szackich.
O świcie 21 maja, wspierane czołgami i ogniem artylerii, rusza niemieckie natarcie.
W ciągu nocy z 21 na 22 maja 1944 r. oddziały 27 WDP AK wychodzą poza pierścień okrążenia, poko-nując rozległe bagna nieobsadzone przez nieprzyjaciela.
Dowódca dywizji otrzymuje od Komendanta Głównego AK rozkaz przejścia za Bug. Kolumna sztabo-wa skieruje się na zachód i 29 maja 1944 roku przekracza rzekę w rejonie Durycze. Zgrupowaniom „Kowala” i „Gardy” nie udaje się zawrócić. 27 maja podejmuje próbę przebicia przez linię frontu na Prypeci podejmuje zgrupowanie „Gardy”, ponosząc duże straty wynoszące około 40% stanu.
Na Prypeci ginie około 120 ludzi a rany odnosi 114 żołnierzy. W nocy z 9 na 10 czerwca oddziały dywi-zji przekraczają Bug w czterech puntach przeprawowych.
W dniach 17-20 czerwca, kierując się na południowy zachód forsownym marszem osiągają roku rejon Lasów Parczewskich.
15 lipca 1944 r. Niemcy rozpoczynają wielką akcję pacyfikacyjną „Wirbelsturm” (cyklon) przeciw od-działom zgrupowanym w rejonie Lasów Parczewskich. W nocy z 17 na 18 lipca 1944 r. dywizja przebija się przez zacieśniający się pierścień okrążenia i wchodzi do kompleksu Lasów Czemiernickich.
W ostatniej dekadzie lipca 1944 r. dywizja bierze udział w „Burzy” na Lubelszczyźnie. W dniach 21-22 lipca 1944 r. zajmuje Firlej, Kamionkę, Lubartów, Kock, Michów, opanowując obszar o powierzchni około 180 km kw. Zgodnie z ustaleniami zapadłymi na spotkaniu z dowództwem wojsk sowieckich, dywizja wspólnie z korpusem sowieckim ma działać w kierunku na Warszawę.
25 lipca 1944 r. 27 Wołyńska Dywizja Piechoty AK zostaje podstępnie rozbrojona przez Sowietów pod Skrobowem