W nocy z 10 na 11 lipca 1943 oddziały UPA przy wsparciu chłopstwa ukraińskiego zmobilizowanego w tzw. Samoobronnych Kuszczowych Widdiłach przystąpiły do skoordynowanego ataku na miejscowości, w których żyli Polacy, głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim, a także kowelskim. Jedną z pierwszych masakr dokonano w Dominopolu, rozstrzeliwując przy okazji współpracujący dotąd z UPA oddział partyzancki Stanisława (Celestyna?) Dąbrowskiego.
Krwawa niedziela na Wołyniu – 11 lipca 1943 roku, punkt kulminacyjn
y rzezi wołyńskiej, akcja masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną. Tego dnia zaatakowano w 99 miejscowościach, głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim. W następnych dniach masakry były kontynuowane.
y rzezi wołyńskiej, akcja masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną. Tego dnia zaatakowano w 99 miejscowościach, głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim. W następnych dniach masakry były kontynuowane.
Przygotowania
Pierwszy lipcowy numer gazety UPA „Do zbroji” zapowiadał „haniebną śmierć” wszystkim Polakom, którzy zostaną na Ukrainie.
Plany UPA zakładały objęcie akcją eksterminacyjną jak największej liczby miejscowości, by zaskoczyć Polaków i nie dopuścić do podjęcia przez nich obrony. Akcję w powiecie włodzimierskim poprzedziła koncentracja oddziałów UPA w lasach zawidowskich. Na cztery dni przed rozpoczęciem akcji agitatorzy, którzy przybyli z Małopolski Wschodniej, odbyli we wsiach ukraińskich spotkania, na których przekonywali ludność o konieczności wymordowania Polaków. Aby Polacy nie nabrali podejrzeń, dwa dni przed masakrą rozprowadzono ulotki nawołujące Polaków do zjednoczenia się z Ukraińcami w walce z Niemcami i Sowietami.
Plany UPA zakładały objęcie akcją eksterminacyjną jak największej liczby miejscowości, by zaskoczyć Polaków i nie dopuścić do podjęcia przez nich obrony. Akcję w powiecie włodzimierskim poprzedziła koncentracja oddziałów UPA w lasach zawidowskich. Na cztery dni przed rozpoczęciem akcji agitatorzy, którzy przybyli z Małopolski Wschodniej, odbyli we wsiach ukraińskich spotkania, na których przekonywali ludność o konieczności wymordowania Polaków. Aby Polacy nie nabrali podejrzeń, dwa dni przed masakrą rozprowadzono ulotki nawołujące Polaków do zjednoczenia się z Ukraińcami w walce z Niemcami i Sowietami.
Na dzień rozpoczęcia akcji wybrano niedzielę, po to by móc zaskoczyć jak największą liczbę Polaków w kościołach. Było to popularne prawosławne święto Piotra i Pawła.
Na początku lipca 1943 polskie podziemie podjęło próbę negocjacji z OUN-B w celu powstrzymania fali mordów. Wstępne rozmowy z lokalnym dowódcą SB OUN Szabaturą przeprowadzono w okolicach Świnarzyna 7 lipca 1943 roku. Na następne spotkanie w dniu 10 lipca 1943 udała się delegacja z pełnomocnikiem Okręgowej Delegatury Zygmuntem Rumlem ps. „Krzysztof Poręba” na czele oraz przedstawicielem Okręgu Wołyńskiego AK Krzysztofem Markiewiczem ps. „Czort” i woźnicą Witoldem Dobrowolskim. Markiewicz znał Szabaturę z czasów szkolnych; w geście dobrej woli Polacy zrezygnowali ze zbrojnej obstawy. Po przybyciu na miejsce spotkania (wieś Kustycze) wszyscy trzej zostali przez Ukraińców aresztowani i zabici, prawdopodobnie poprzez rozerwanie końmi.
Masakry 11 lipca
W nocy z 10 na 11 lipca 1943 oddziały UPA przy wsparciu chłopstwa ukraińskiego zmobilizowanego w tzw. Samoobronnych Kuszczowych Widdiłach przystąpiły do skoordynowanego ataku na miejscowości, w których żyli Polacy, głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim, a także kowelskim. Jedną z pierwszych masakr dokonano w Dominopolu, rozstrzeliwując przy okazji współpracujący dotąd z UPA oddział partyzancki Stanisława (Celestyna?) Dąbrowskiego. Sprawcy (przypuszczalnie upowcy w zahonu „Sicz” Antoniuka) zabili około 220 Polaków. Około godziny 2.30 UPA napadła na Gurów zabijając 200 Polaków. Pół godziny później ci sami sprawcy przeszli do Wygranki, gdzie zamordowali 150 osób.
Oprawcy działali w wyspecjalizowanych grupach – jedne pododdziały otaczały wieś kordonem, inne zajmowały miejscowość, gromadziły ofiary w jednym miejscu i dokonywały masakry. Oczyszczaniem terenu z niedobitków oraz grabieżą zajmowali się ukraińscy chłopi[5]. Oddziały UPA po dokonaniu masakry w jednym miejscu szybko udawały się do następnej osady, którą zamierzano wymordować.
W kilku przypadkach (Chrynów, Krymno, Kisielin, Poryck, Zabłoćce) egzekucji dokonano na wiernych zebranych na mszy w kościele. W Chrynowie zamordowano 150 osób, W Krymnie 40, w Porycku 200 a w Zabłoćcach 76. W Kisielinie zginęło 90 Polaków, lecz część wiernych zdołała zabarykadować się na piętrze plebanii i obronić przed atakami upowców.
Ludność polska ginęła od kul, siekier, wideł, kos, pił, noży, młotków i innych narzędzi zbrodni. Nierzadko zbrodnie były dokonywane ze szczególnym okrucieństwem, ofiary były torturowane. Często polskich zabudowań nie palono od razu, lecz dopiero po kilku dniach, by w tym czasie schwytać i zabić ewentualnych niedobitków, którzy powróciliby do swoich domów.
Ataki w dniu 11 lipca według Władysława i Ewy Siemaszków
Powiat | Gmina | Miejsce zbrodni | Liczba zabitych | Uwagi |
---|---|---|---|---|
horochowski | Chorów | Bakonówka | ponad 21 | Spalono wiele gospodarstw. |
majątek Janin | około 50 | Z Janina sprawcy udali się do Zamlicz. | ||
Piatykory | 3 | |||
Zachorów Nowy | 30 | Sprawcą była bojówka SB OUN pod dow. Wasyla Melnyka „Czumaka” | ||
wieś i majątek Zamlicze | 118 |
| ||
Kisielin | Kisielin | 90 |
| |
Podberezie | Koziatyn | 21 | 16 zamordowanych na miejscu oraz 5 osób nad granicą z GG. | |
Skobełka | Musin (Marianówka) | nieznana | Kolonia została spalona. | |
stacja kolejowa Zwiniacze | 0 | Pomiędzy 11 a 19 lipca oblegana przez bojówkę upowską, posiadający broń kolejarze obronili się. | ||
Świniuchy | Bubnów | 7 | Napad nastąpił w nocy z 10 na 11 lub 12 lipca. Gospodarstwa Polaków zostały spalone. | |
Liniów | 70 | |||
Sienkiewicze | cała ludność osady | Napad nastąpił 11 lub 12 lipca. | ||
nieustalone miejsca powiatu | jedno z nadleśnictw | 1 | ||
jeden z majątków Ledóchowskich | 2 | |||
kowelski | Krymno | Krymno | 40 | Zabito wiernych zgromadzonych w kaplicy na nabożeństwie. |
Turzysk | Kowalówka | 5 | ||
Rewuszki | 2 | Zbrodni dokonano w nocy z 10 na 11 lipca. | ||
łucki | Silno | Antonówka | 4 | |
rówieński | Korzec | Szytnia | 1 | |
Zabara | 2 | |||
włodzimierski | Chotiaczów | Brzezina | nieznana | Zabójstw dokonywano w dniach 11-12 lipca. |
Bużanka | 14 | |||
Nowojanka | co najmniej 12 | Spalono zagrody Polaków. Zabójstw dokonywano 11 lub 12 lipca. | ||
majątek Suchodoły | 80 | |||
wieś Suchodoły | nieznana | Wymordowano większość Polaków. | ||
Grzybowica | Biskupcze Szlacheckie | nieznana | ||
Brzezina | nieznana | |||
Chrynów | 150 |
| ||
Czerniaków | nieznana | |||
Franopol | 9 | |||
Grzybowica | ponad 34 | |||
Gucin | 147 |
| ||
Gurów | 202 |
| ||
Janiewicze | nieznana | Domy Polaków spalono. | ||
Korczunek | nieznana | |||
Kropiwszczyzna | ponad 20 | |||
Litowież | 1 | |||
Myszów | nieznana | Ofiary zapędzono do Gucina i tam zamordowano. | ||
Nowiny | około 80 | |||
Sądowa | 160 |
| ||
Stasin | 105 |
| ||
Wygranka | 150 |
| ||
Zabłoćce | 76 | Mord odbył się w kościele. | ||
kolonia Żdżary Duże | 51 | |||
wieś Żdżary Duże | nieznana | |||
Korytnica | kolonia Strzelecka | 60 | Zbrodni dokonano 11 lub 12 lipca. | |
Turówka | 49 | |||
Wydranka | kilkadziesiąt | |||
Mikulicze | majątek Biskupicze Górne | 70 | ||
wieś i kolonia Biskupcze Górne | co najmniej 20 | |||
kolonia Bubnów | co najmniej 1 | |||
wieś, majątek i stacja kolejowa Bubnów | 1 | |||
Chobułtowa | ponad 3 | |||
Markostaw | 44 | Zbrodni dokonano 11 lub 12 lipca. | ||
Mikulicze | 24 | |||
Orlęta | około 50 | |||
Sielec | 1 | |||
Wandówka | nieznana | Zbrodni dokonano 11 lub 12 lipca | ||
Zygmuntówka | kilkadziesiąt | |||
Poryck | Dolinka | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | |
Holendernia | 7 | |||
wieś Iwanicze Stare i kolonia Iwanicze Nowe | ponad 9 | |||
stacja kolejowa Iwanicze | nieznana | |||
Jerzyn | 51 | Masakry dokonała ta sama bojówka, która mordowała w Porycku. | ||
Kłopoczyn | 15 | |||
Lachów | co najmniej 21 | |||
Łysa Góra | 6 | Zbrodni dokonano 11 lub 12 lipca. | ||
Marysin | nieznana | Polskie zabudowania zostały spalone. | ||
Michałówka | 3 | Zbrodni dokonano 11 lub 12 lipca. | ||
Milatyn | nieznana | Polskie zabudowania zostały spalone. | ||
Olin | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Orzeszyn | 306 |
| ||
Pawłówka | 10 | |||
Pelagin | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Poryck | 200 |
| ||
Poryck Stary | ponad 5 | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Przesławicze | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Romanówka | ponad 15 | |||
Rykowicze | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Samowola | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Szczeniutyn Duży | ponad 3 | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. Domy Polaków spalono. | ||
Szczeniutyn Mały | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Topieliszcze | ponad 14 | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Witoldów | 6 | |||
Witoldówka | 0 | Polacy zdołali zbiec przed napadem | ||
Wolica | 14 | |||
Zaszkiewicze Nowe | nieznana | Mordów dokonywano 11 lipca lub w dniach następnych. | ||
Zaszkiewicze Stare | 5 | |||
Zawidów | 3 | Mord odbył się w nocy z 10 na 11 lipca. | ||
Zygmuntówka | ponad 1 | |||
Werba | Dominopol | co najmniej 220 |
| |
Oseredek Nowy | 2 | |||
Piński Most | 29 | |||
Wołczak | 9 | |||
nieustalone miejsca powiatu | jedna z wiosek k. Porycka | 4 | ||
wieś k. Sądowej | 13 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz