Ukraińcy to nasi bracia, zaś banderowcy to nowotwór złośliwy na ciele obojga narodów.
Ukraiński ( rusiński ) ruch narodowy w Galicji drugiej połowy XIX wieku miał charakter chrześcijańsko-konserwatywny, inspirowany był przez część miejscowej szlachty ruskiej ( ale też i czysto polskiej ) i mógł być traktowany jako swoisty powrót do ruskich korzeni, wcale niekoniecznie w opozycji do polskości, a tym bardziej tradycji Rzeczpospolitej Obojga ( Trojga ) Narodów.
Tradycyjna publicystyka endecka ( ś.p. Jędrzej Giertych ) podkreślała rolę zaborców ( w tym przypadku administracji austriackiej ) w dzieleniu i zwasnianiu Polaków i Rusinów, co jest prawdą, ale nie była to jedyna przyczyna. Największym nieszczęściem i praprzyczyną późniejszych tragedii był przede wszystkim sam upadek i likwidacja Rzeczpospolitej. W drugiej połowie XIX wieku w Galicji istotnym czynnikiem były też niewątpliwie aspiracje inteligencji ukraińskiego pochodzenia ( jak to ktoś powiedział, chodziło o uznanie faktu, iż te ziemie zamieszkują dwa równoprawne narody ).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz