Kniesioło, gmina Strzeliska Nowe – wieś ze znaczną przewagą ludności ukraińskiej nad polską, licząca ok. 1100 mieszkańców. Jak wspomina Władysław Łabiak, w latach 1942–1944 sołtysem w Kniesiole był Ukrainiec Wasyl Berezowski. „On to do mojej mamy powiedział m.in. »jak długo jestem sołtysem, siedź spokojnie, bo ja nigdy nie podpiszę, że można mordować Polaków. Jednak wiedz o tym, że nacjonaliści ukraińscy siłą mnie wyrzucą z urzędu«. Tak się stało na początku 1944 roku”. Wskutek napadu banderowców 8 marca 1944 r. zginęło 7 osób, w tym czworo z rodziny Łabiaków, a także Ukrainiec o przydomku „Cholewka”, który miał żonę Polkę i mieszkał u zięcia, Polaka. Podczas napadu ukrył zięcia na strychu, a sam podał się za gospodarza. Po kolejnym napadzie i ograbieniu gospodarstwa „moja matka zdecydowała się na wyjazd z Kniesioła. Sąsiad Ukrainiec o nazwisku Czmyr podjął się wywieźć pozostałą naszą rodzinę do Chodorowa. Matka z moimi siostrami i bratem załadowali na wóz resztki skromnego ocalałego dobytku i wyjechali. Gdy przejeżdżali przez wieś Leszczyn to na drogę wybiegło 12 uzbrojonych banderowców i zatrzymało wóz. Wtedy moja matka z córkami i bratem zaczęli głośno płakać i modlić się. Gdy doszli do wozu, matka rozpoznała wśród nich znajomego Ukraińca, komendanta policji ukraiń- skiej ze Strzelisk Nowych, który był kilka razy w naszym domu. Ten poznał widocznie moją matkę, bo zaczął ją wypytywać o różne sprawy. Widocznie ruszyło go sumienie, bo powiedział do banderowców otaczających wóz: »nic złego im nie róbcie«. A do matki rzekł: »jedźcie do Chodorowa«. [...] Sąsiadowi Ukraińcowi Czmyrowi serdecznie podziękowaliśmy za przywiezienie naszej matki z rodziną i należycie wynagrodziliśmy”. W 1944 r., po przejściu frontu, z rąk UPA zginęło dlaszych kilkanaście osób. Wśród ofi ar była Ukrainka Jaszczyszyn z dwójką dzieci. Przekonana, że po wejściu Sowietów nie dojdzie do dalszego mordowania Polaków, wypowiedziała publicznie takie zdanie: „Teraz już skończy się wasze bandyckie panowanie”. Następnej nocy została przez banderowców zamordowana.
Źródło: W. Łabiak, Byłem świadkiem, „Na rubieży” 1999, nr 37, s. 19–20.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz