Tarnopol – miasto wojewódzkie w 1939 r. liczące ok. 40 tys. mieszkańców, w większości Żydów (do 1943 r. Niemcy wymordowali ich 15 tys.), a także Polaków i Ukraińców. W lutym 1944 r., przed nadejściem wojsk radzieckich, ukraiński lekarz Lucjan Karaczko zawiadomił Polaków o planowanym przez banderowców napadzie na polskie domy (oznaczone gałązkami świerkowymi, wetkniętymi w drzwi, okno lub ścianę domu). „Prawdopodobnie dzięki temu uniknięto rzezi na kilku ulicach miasta Tarnopola”. Źródło: H. Komański, Powiat Tarnopol, cz. 3, „Na rubieży” 1998, nr 26, s. 39.