Cmentarz katolicki. Miejsca na pochówki wystarczyło na nim do kwietnia 1943. Od 9 kwietnia 1943 pogrzeby odbywały się na wyświęconym przez ks. Drzepeckiego boisku szkolnym.
Wieś Huta Stepańska została założona w XVII wieku przez rodzinę Sawickich na wypalonych połaciach Puszczy Stepańskiej. Według spisu ludności z 1921 roku mieszkało tam 489 katolików, 18 prawosławnych, 31 żydów i 1 ewangelik. W latach 30-tych było to znane uzdrowisko borowinowo-solankowe. Po pierwszych ludobójczych akcjach UPA wieś stała się ośrodkiem samoobrony i miejscem schronienia dla mieszkańców okolicznych wiosek. W lipcu 1943 roku w Hucie przebywało 3 tysiące osób a w odległej o 6 kilometrów Wyrce 2 tysiące.
W maju 1943 roku na czele samobrony stanął cichociemny, por. Władysław Kochański ps. „Bomba”. Nawiązano także współpracę z podporządkowanym Sowietom oddziałem partyzanckim Józefa Sobiesiaka „Maksa”. 12 lipca zauważono koncentrację oddziałów UPA wokół terenów kontrolowanych przez Polaków. W zaistniałej sytuacji Sobiesiak nie widząc możliwości skutecznej obrony zaproponował mieszkańcom Huty ewakuację na Polesie. Gdy propozycja została, odrzucona jego stuosobowy oddział wycofał się.
Po przegrupowaniu, wieczorem 16 lipca liczące parę tysięcy oddziały banderowców koncentrycznie zaatakowaly Hutę, Wyrkę oraz miejscowości Borek, Mielnica, Temne, Kamionka, Lady, Omelanka, Romaszkowo, Siedlisko, Ostrówek, Perespa, Ziwka, Hały, Szymonisko, Brzezina, Użanie, Soszniki, Tur i Wyrobki.
Źródło:
Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, "Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945", Warszawa 2000.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz