Kluwińce. Zbigniew Czarnowski uprowadzony z 3 innymi Polakami na rozstrzelanie przez ludobójców z OUN-UPA, po powaleniu pilnującego upowca – zbiegł. Pozostali zostali zamordowani 29.08.1943 r

Kluwińce, gmina Chorostków – wieś o przewadze ludności ukraińskiej nad polską, licząca ponad 2000 mieszkańców. Według relacji Tadeusza Piaskowskiego pojedyncze napady banderowców na mieszkańców wsi miały miejsce już w 1942 r. „Od sierpnia 44 r. już w domach nie spaliśmy – po piwnicach, stajniach, strychach, gdzie się tylko dało. [...] W wigilię 24 XII 44 Ukrainka ostrzegła panią Łupkowską, naszą sąsiadkę, w wielkiej tajemnicy, że dziś będą chodzić z kozą – herody. Cała wieś jak błyskawica zaostała zaalarmowana. Wszyscy opuścili swoje mieszkania, chowając się jak codzień. My skryliśmy się u babci Burskiej [...] Około 23.00 usłyszeliśmy ruch i ciche nawoływanie banderowców, przewracali każdy kąt [...] drzwi do sieni, gdzie było zatłoczone ludźmi całe pomieszczenie – nie rozbili. [...] cała wieś była przetrząśnięta, zaglądali w każdą przysłowiową mysią dziurę, ale nikogo nie znaleźli”. Następnego dnia ukrywający się mieszkańcy uciekli do pobliskiego miasteczka, Chorostkowa. 

Źródło: AW, II/2212/p, Relacja Tadeusza Piaskowskiego, k. 1–2.