Śledztwo w sprawie zbrodni ludobójstwa nacjonalistów ukraińskich w celu całkowitego wyniszczenia ludności polskiej w latach 1939 - 1945 na terenie powiatów Lwów i Bóbrka, woj. lwowskie (sygn. akt S 39/02/Zi).

W sprawie tej przesłuchano prawie 500 osób. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że nacjonalizm ukraiński na terenie tych powiatów uwypuklił się szczególnie w roku 1944, bowiem na terenach tych, zwłaszcza we Lwowie i najbliższych okolicach, zdecydowaną większość stanowiła ludność polska i wraz z postępującym ludobójstwem dokonywanym przez nacjonalistów ukraińskich na dalej na wschód położonych Kresach, głównie na Wołyniu i województwach tarnopolskim i stanisławowskim, Polacy z tamtych ziem uciekali w okolice Lwowa.

 Do największych zbrodni doszło na przełomie kwietnia i maja 1944 roku w Hucie Strzyżewskiej, kiedy to oddział nacjonalistów ukraińskich otoczył wieś i dokonał spalenia żywcem nieznanej, ale dużej liczby ofiar. 12 kwietnia 1944 doszło do napadu na wieś Huciska w powiecie Bóbrka, gdzie nacjonaliści ukraińscy zamordowali, według różnych relacji świadków, od 84 do 92 osób poprzez ich spalenie w ich domach, zastrzelenie, poderżnięcie gardeł, przecięcie siekierami. Bardzo obszerne i interesujące zeznania dotyczące mordu ludności Hucisk złożył 88 – letni obecnie, mieszkający od 30 lat na stałe w Szwecji, były mieszkaniec w/w wsi Karol G., który cudem uniknął śmierci z rąk nacjonalistów ukraińskich. W tym samym czasie doszło do wymordowania praktycznie całej ludności wsi Miedziak w nieznanej liczbie. Ukraińcy podstępnie zaprosili na tzw. spotkanie organizacyjne ludność polską do miejscowej szkoły, po czym budynek podpalili. Wszyscy znajdujący się wewnątrz spłonęli żywcem. Ponadto 21 innych mieszkańców tejże wsi zamordowano nocą podczas snu. 26 lipca 1944 doszło do napadu około 50-osobowego oddziału SS-Galizien na całkowicie polską wieś Siemianówka w powiecie lwowskim, podczas którego zabito około 30 Polaków, w tym 10 osób podczas próby ucieczki, a spalono około 100 domów. Dalszej rzezi przeszkodził oddział wojska niemieckiego. Także w 1944 roku nacjonaliści ukraińscy wymordowali polską ludność wsi Brzezina w powiecie Bóbrka, którą zapędzili do miejscowego kościoła, a następnie żywcem spalili. W samym Lwowie natomiast nie dochodziło do masowych zbrodni z uwagi na dużą przewagę ludności polskiej, ale warto wspomnieć o zabójstwie polskiego profesora medycyny Bolesław J. z Uniwersytetu Jana Kazimierza, który wcześniej uniknął egzekucji przez okupacyjne władze niemieckie w ramach akcji AB. Zabójstwa miał dokonać jego były student narodowości ukraińskiej.

Śledztwo to ma wciąż charakter rozwojowy, bowiem pozostało jeszcze do przesłuchania wielu świadków, których wiedza ma istotne znaczenie dla ustalenia okoliczności zaistniałych zdarzeń. Konieczne będzie także dokonanie stosownej kwerendy w Papieskim Archiwum Teologicznym w Krakowie, bowiem zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że znajduje się tam duża ilość ksiąg zgonu osób ze Lwowa i powiatu lwowskiego, w których zawarte są informacje o okolicznościach śmierci w/w osób.